Saturday, August 05, 2006

هـمـراه


آرامشی وصف ناپذیر
با تمامی سپیدی عشق
در آسمانی که روح حقیقت برعرش آن ساکن است
بار دگر مرا در بر گرفت
و فرمود:
آنچنان مباش که درختی تنومند باشی ، لیکن خشک و بی روح
بلکه همانند ساقه ای کوچک باش ، لیکن سبز و شاداب

2 comments:

Anonymous said...

وسیع باش و تنها، سر به زیر و سخت...

Anonymous said...

سلام.
ساقه بودن خیلی خوبه چون دل به این دنیا نمی بندی اما سختی های زندگی گاهی ما رو مجبور می کنه که مثل درختی کهن و تنومند باشیم وگرنه زیر پا لهمون می کنه.
مهم اینه که به قول خودت سبزی و شادابی یک ساقه کوچک اما سرسبز رو داشته باشیم.
موفق باشی
رفیق عشق