با تو سخن می گویم
با تو که گهگاه در اندوه به جهت دوری از خداوند
در تنهایی خویش فرو می روی
غمگین مباش
او که ما را آفرید ، ما را یاریگر باشد
زیرا که دستان خداوند به اندازه تمامی ایام عمر ما گشوده است
تا به سوی او برگشته و در آغوش وی قرار گیریم
با تو که گهگاه در اندوه به جهت دوری از خداوند
در تنهایی خویش فرو می روی
غمگین مباش
او که ما را آفرید ، ما را یاریگر باشد
زیرا که دستان خداوند به اندازه تمامی ایام عمر ما گشوده است
تا به سوی او برگشته و در آغوش وی قرار گیریم
زین جهت این لحظه را در شادمانی طی کن
و بسوی او بازگرد
زیرا شوق وی افزون تر از شوق توست